Hi lieve meelezers,

Ik was zondag in het super gezellige en schone Ducks en Drakes hostel beland in New Plymouth. tip van andere backpackers. De meeste zoeken via internet via hostelworld of booking.com ( wat ik ook deed) naar een slaapplaats dus je merkt in het hoogseizoen dat ze vaak volgeboekt zijn.Backpackers doen alles via internet en telefoonappjes. Er bestaan ook hostels die aangesloten zijn via BBH(is een boekje van) en die zijn vaak beter en zitten niet vol. Waaronder deze dus. Ook vaak niet van die hele jonge reizigers en feestbeesten...meer mijn categorie ;-) Super vriendelijke mensen en relaxt. Bij de I-site (vvv) kreeg ik goede informatie over de berg Taranaki en het weer...ook geen onbelangrijke in de bergen. Morgen (ma 6 maart) nog een mooie dag en daarna 3 dagen regen voorspeld. Dus maandag oppad om rondom berg Taranaki te gaan wandelen.Inmiddels genoeg tips gekregen dat de summit (top) beklimmen zo'n 10 uur zou zijn en zeker geen makkelijke. Na de ervaring van Mount Doom (ruim 9,5 uur) en Tongoriro crossing dacht ik ach ben ook geen 20 meer laat ik deze maar overslaan en er omheen lopen. Is vast ook de moeite waard. Al wat tips gekregen voor een mooie route vanuit het hostel. Om 9.30 stapte ik de deur uit om naar het einde van de straat met mijn duim omhoog te gaan staan. Echt niet te geloven de 1ste auto stopte al. Oudere man die zijn hele leven al de bergwandelingen doet dus die vond het tof dat ik het ging doen. Hij zette me bij de kruising af van de weg naar het visitercentre waar je alle bergwandelingen begint. Daar kreeg ik van een stel 80 plussers een lift...het wordt steeds ouder :-pDie gingen elk jaar met een groep vrienden (allemaal 80+)een weekend wandelen en nu was Taranaki aan de beurt. Volop verhalen en of ik wel alle spullen in mijn tas had zitten want in een t-shirt de berg op is gevaarlijk. Ik zei jazeker : genoeg water, warm fleece, telefoon, zonnebrand, eten en regenkleding. Perfect dus. Mooie trip met de eerste 2 uur rondom Taranaki met vrije uitzichten en daarna de laatste 2 uur door het beboste regenwoud ploeteren wat ook wel weer iets had. Kwam onderweg 1 stel tegen die me met de kaart duidelijk maakte dat het zonder kaart niet te doen was. Ech wel beetje richtingsgevoel en blijven vertrouwen dat het goed komt. Na deze super trip onderaan de berg gelijk weer een lift van een stel duitsers in een camper die me bijna voor het hostel afgezet haddenin ruil voor mijn stadskaart ;-) Dinsdag wat door de stad gewandeld, langs het strand en langs een rivier en een museum over NZ (natuur en Mauri's en de geschiedenis) bekeken.

Woensdag weer op pad en nu een lange trip naar Raglan een surfdorp langs de Westkust op het Noordereiland, schijnt relaxt te zijn. In het hostel was een reiziger die naar Auckland moest en wilde me meenemen tot Hamilton (250 km verderop) en dan moest ik nog 45 km naar Raglan liften. Nou vandaag kwam eindelijk die voorspelde regen met bakken uit de lucht. Onderweg nog een auto op zijn neus in de berm zien liggen dus maar even gestopt om 111 te bellen. Wat een lompe centralist was dat, als er nog iemand in gezeten had die zwaar gewond was dan had ie het nu niet meer na kunnen vertellen. Uiteindelijk na 15 min zei ze ja die melding hebben we al gehad en is inmiddels opgelost....???? Hmmm en bedankt. Bij Hamilton ben ik uitgestapt en na een toiletstop bij het tankstation de weg opgelopen iin de stromende regen en wat denk je...ziet een ouder stel een lieve dame met een rugzak op haar rug die vast naar Raglan moest. Dus ze opende deur en ik mocht instappen. Wat een mazzel weer.Na 20 min in Raglan voor de deur van het hostel afgezet. TOP.Na ingecheckt bij mijn hostel was ik ineens mijn telefoon kwijt. Pfff dat is niet handig. Daar kreeg ik wel ff buikpijn van, want waar ben ik deze verloren? Na een zoektocht, bellen etc had ik bedacht om morgen op mijn gemak naar het politieburo tegaan (aangezien deze al dicht was). Beetje rustig worden en boodschappen doen ofzo. Toen kwamen de 2 oudjes mijn telfoon brengen in het hostel....jeetje wat een geluk, zij hadden op de achterbank mijn telefoon gevonden. Toch een paar uur in de zenuwen gezeten. Wat een bofferd ben ik.Ik had in Abel Tasman Park hetzelfde gehad, maar dan andersom...ik vond op een wandelpad een mobiel en heb deze bij de politie afgegeven, maar voelde me op dat moment ook zo rot voor die toerist die het verloren had.

Donderdag 9 maart, weer heerlijk weer en nu lekker kayakken wat niet meeviel. Wat een sterke stroming zeg. Genieten op het water in de zon en daarna in de sauna en het warme bubbelbad in het hostel de dag afsluiten. Vrijdag weer geen regen (terwijl ze dit steeds voorspellen. Nu met een groepje van 5 gezellige toeristen lekker wat km's langs de kust fietsen, wat me goed deed want ik ben vannacht goed snipverkouden ziek geworden...kan ik ff al die bacterien eruit zweten en daarna weer de sauna in. Na flink wat gemberthee en hete stoomdouche gaat het nu al iets beter. Vanavond weer wat paracetamol erin en dan moet het morgen maar klaar zijn want dat ga ik weer een andere kant uit...het binnenland in. Ben benieuwd waar ik ga belanden.

Heel veel lieve groetjes van mij in het nog steeds super mooie Nieuw Zeeland